MEDYA ARKEOLOJİSİ BAĞLAMINDA YILMAZ GÜNEY SİNEMASI’NDA ADANA’YI FOUCAULTCU YAKLAŞIMLA OKUMAK: BENİM ADIM KERİM, UMUT VE ENDİŞE


Akıner N., Karakaya A.

İLETİŞİM VE MEDYA ALANINDA ULUSLARARASI ARAŞTIRMALAR XIII, Doç. Dr. Mete Kazaz, Editör, Eğitim Kitabevi, Konya, ss.7-27, 2023

  • Yayın Türü: Kitapta Bölüm / Araştırma Kitabı
  • Basım Tarihi: 2023
  • Yayınevi: Eğitim Kitabevi
  • Basıldığı Şehir: Konya
  • Sayfa Sayıları: ss.7-27
  • Editörler: Doç. Dr. Mete Kazaz, Editör
  • Akdeniz Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

1960 ve 1980 yılları arası Türkiye’de göç olgusunun, özellikle de iç göçün yoğun olduğu, yeni anayasanın hazırlandığı, askeri olayların yaşandığı ve öğrenci hareketlerinin arttığı, ekonomik anlamda ise sıkıntılı bir dönemdir. Türk Sineması’nda ise yıldız sisteminin güçlendiği ve seyirciler tarafından yoğun ilgi görülen altın çağdır. Kent eğlencesi olarak hayatın içinde yer alan heterotopik mekân sinema, televizyonun yaygınlaşmasına kadar insanlar için tek eğlence kaynağıdır. Sinemaya gitmek, o yıllarda film izlemenin dışında bireylerin sosyalleşmesine dair pek detayı içeren bir ritüeldir. Bu nedenle izleme deneyiminin gerçekleştiği sinemasal mekânlar oldukça önemlidir. Bu araştırmada Yılmaz Güney’in çekimlerini Adana’da gerçekleştirdiği ve yerel halka oyuncu olarak rol verdiği filmleri Benim Adım Kerim (1967), Umut (1970) ve Endişe (1974) medya arkeolojisi bağlamında, Foucaultcu yaklaşımla analiz edilmiştir ve buna Adana kentinin seyir kültürü ve seyir mekanlarına dair bir mikro tarih çalışması da eşlik etmiştir.