Türkiye’de iç göçün temel nedeni bireylerin içinde bulunduğu ekonomik koşulları bir anlamda yaşam standartlarını değiştirme isteğidir. Bireyler göç kararı verirken sadece kendi koşullarını değil, çocuklarının eğitimini, ulaşım koşullarını, sosyal statü ve ilişkilerini ve hatta iklim koşullarını da göz önünde bulundurmaktadırlar. Bu çalışmada, 81 ili kapsayan, sosyal refahı yansıtacak göstergeler ele alınarak bir yaşam standardı endeksi yaratılmıştır. Bu endeksin açıklanan değişken olduğu bir ekonometrik modelde, açıklayıcı değişkenler olarak göçle gelen ve lokal nüfusun eğitim seviyelerinin, kent ekonomik büyüklüğünün yaşam standardını ne şekilde etkilediği incelenmiştir. Sabit etkili panel modelin kullanıldığı, il düzeyinde incelemelerin yapıldığı çalışmada farklı cinsiyet ve eğitim düzeylerinden oluşan göçmenlerin yaşam standartları üzerinde negatif etki yarattığı gözlenmiştir. Bunun temel sebebinin göçmenlerin geldikleri illerde hemen istihdama katılamamaları olarak öngörülmektedir.
The main reason behind domestic emigration in Turkey is the will of the individuals to change his/her economic conditions in one sense his/her living standards. The individuals consider not only their own status but also the education of his/her children, transportation facilities, social status, and relationships and even the climate conditions when deciding on emigration. In this study, an index of living standards regarding 81 cities in Turkey is created considering indicators reflecting social prosperity. Within a fixed-effect panel econometric model where this index is the dependent variable, education level of immigrants and local population by gender and economic size of the city are used to explain the variation in urban living standards. This study concludes that immigrants from different genders and education levels had a negative impact on living standards. The main reason for this is foreseen as the inability of immigrants to join employment immediately in the provinces they come.
